Δευτέρα 9 Απριλίου 2007

Επιστροφή μετά από 4 τρελές μέρες στην Αθήνα. Μέσα σε τόσο λίγο καιρό σχεδόν τα κατάφερα να περάσω τέλεια, αν και πλέον είμαι ένα ράκος και θέλω να κοιμηθώ!!!

Τι Μοναστηράκι για ρετσίνες, τι Ψυρρή και Γκάζι, ε τελείως διαφορετικά πράγματα έτσι? Μέχρι στο ENVY έφτασε η αφεντία μου εκεί στα ΒΠ. Όλο αυτό το καιρό να βλέπω φίλους και γνωστούς και όλο αυτό το καιρό να απαντάω στην ερώτηση και τώρα τι θα κάνεις? πόσο καιρό σκοπεύεις να μείνεις πάνω.

Τι να απαντήσω? Οτι δεν πρόκειται να βρώ ενδιαφέρον δουλειά στην Ελλάδα? Οτι το μόνο που μπορώ να κάνω στην Ελλάδα είναι να παλεύω για να βρω ιδιαίτερα και να δουλεύω σαν μαύρος χωρίς ΙΚΑ σε φροντιστήριο? Οτι συχαίνομαι τη λογική να διαβάσω σαν βλάκας όλη τη σχολή μου για να δώσω στο ΑΣΕΠ.'Η οτι ΣΥΧΑΙΝΟΜΑΙ να βάλω βύσμα για να βρώ δουλειά? Τουλάχιστον τώρα έχω την αυτοκυριαρχία μου δεν εξαρτιέμαι από κανένα και προσπαθώ για το καλύτερο, no matter what θα προσπαθήσω και θα δω αν θα τα κατεφέρω ή οχι. Τουλάχιστον προσπαθώ. Ευτυχώς που ακόμα οι γονείς δεν πιέζουν για μόνιμη επιστροφή, ευτυχώς...

Αλλά αυτό που μου έκανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση είναι οτι μετά από πάνω από 1 χρόνο συνολικά εκτός Ελλάδας, αρχίζω και νιώθω ξένος. Αυτό ήταν κάτι που μου επισήμανε πρίν πολύ καιρό ο καλύτερος μου φίλος ο Alex, από το Παλέρμο Σικελίας. Και γελούσα οταν το ανάφερε και έλεγα, εγώ αποκλείετε, είμαι ο χαρακτηριστικός ελλληνάρας. Πόσο δίκιο είχε.
Κάτι μέσα μου έχει αλλάξει, δεν θεωρώ πλέον τόπο μου ούτε την Αθήνα ούτε το Villach. Νιώθω απατρίς, ένας Έλληνας με καταγωγή από Κωνσταντινούπολη που απλά ζει κάπου. Πως το έλεγαν και οι ΦΑΤΜΕ...εδώ είναι το ταξίδι... Δεν ξέρω τι έχει πλέον σημασία και τι αξίζει.


...είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Ίσως να μπορέσω να το εξηγήσω καλύτερα κάποια άλλη στιγμή αλλά όταν θα έχω ποιο πολύ εμπειρία, ίσως και όχι.

3 σχόλια:

Viola είπε...

Παντα πίστευα ότι η περιοδος 25-35 ήταν καθοριστική, όχι τόσο ως προς την διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, όσο προς τον τρόπο ζωής που θα ακολουθήσουμε. Όταν λεω στους γονείς μου ότι πολύ θα ήθελα, αφού τελειώσω το μεταπτυχιακό στην Αγγλία να μείνω εκεί για δουλειά, μου λένε ότι καλύτερα θα ήταν να γυρίσω και αν δεν βρώ μεσα σε 2-3 χρόνια, τότε να το σκεφτώ να φύγω έξω. Μα μέχρι τότε θα έχω φτάσει τα 30. Πως ξεκινάς μια καινούργια ζωή στα 30; Η ζωή μου θα είναι εδώ τότε. Το ίδιο συμβαίνει και στην αντίθετη περίπτωση, που έχεις φύγει εξω και σκέφτεσαι να γυρίσεις.

Νιώθω δηλαδή ότι περνάμε 2 φάσεις ενηλικίωσης. Μια στην εφηβεία, όπου διαμορφώνονται τα στοιχεία του χρακτήρα μας, και μια στην περίοδο 25-30 που αυτά εδραιώνονται ανάλογα με το περιβάλλον μας. Όταν λοιπόν περάσεις αυτήν την περίοδο στο εξωτερικό (που απέχει πολύ σε οργάνωση και νοοτροπία απο την Ελλάδα) πως είναι δυνατόν να ενταχθείς μετά στην ελληνική πραγματικότητα; Εγω για 1 μήνα έλειπα και μου έπαιρνε μια βδομάδα να συνηθίσω... Και χωρίς να εργάζομαι στο εξωτερικό, ωστε να είμαι "υποχρεωμένη" να ενταχθω εκεί. Πολύ περισσότερο εσύ που ζείς τόσον καιρό.

Δεν λεω ότι δεν είναι εφικτή η μετάβαση απο τον ένα χώρο στον άλλον. Αλίμονο. Απλώς είναι σαν να ξεκινάς απο την αρχή, την στιγμή που βρίσκεσαι στην πιο δημιουργική ηλικία, και όλες σου οι δυνάμεις θα έπρεπε να σπαταλώνται προς αυτήν την κατεύθυνση και όχι στην προσαρμογή σε ένα "νεο" περιβαλλον.

Αυτά τα "λίγα"...

Giannis είπε...

Χμ, δεν ειναι ακριβώς έτσι. Ίσα ίσα έχωντας μεγαλώσει στην ελληνική πραγματικότητα μου είναι ποιο εύκολο να επιστρέψω και ας βρίζω και καταριέμαι στο τέλος.

Απλά μένοντας έξω, είσαι πολύ μόνος είσαι εσυ και κανένας άλλος, ενώ στην Ελλάδα είσαι εσύ και πολλοί άλλοι ακόμα! και αλλάζεις πολύ σε όλα

Ανώνυμος είπε...

ΕΓΩ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΣΟ ΠΑΕΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΚΑΙ ΑΣ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΑΙ ΝΑ Μ' ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙ ΠΟΤΕ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ.
ΚΑΙ ΕΔΩ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΜΑΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Η ΓΛΩΣΣΑ , ΤΑ ΤΟΠΙΑ, Η ΑΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑΣ.
ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΟΥ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΑΡΑ
ΜΗΤΣΟΣ
PS: ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΝΤΟΥΝΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΥ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΤΕ