φτιαχνω ενα σουπερ εσπρεσσο, δηλαδη 4 εσπρεσσο με γαλα, στη μοκα μηχανη, και θαυμαζω την ομιχλη καθως σιγα σιγα διαλυεται, ειναι κατι που δεν ειχα ζησει ποτε στην Ελλάδα και που παραδοξως μου αρεσει πάρα πολύ, ειδικά οταν περπατάω μέσα στη ομίχλη!
Για μουσική υπόκρουση τι ποιο καλύτερο από τον τελευταιο δισκο των Doves...
(κατα καποιο τροπο μου θυμιζουνε, Tinderstics, χωρις ομως να μοιαζουνε καθολου ρε γαμώτο, δεν ξερω πως μου έχει κολλήσει)
Την Τεταρτη πήγα κινηματογράφο, και είδα μια ανέλπιστα καλή ταινία. Ευτυχώς έχουμε ένα κινηματογράφο, που παίζει τις ταινίες με υπότιτλους γερμανικούς!
όλα ξεκίνησανε από μια Ιταλίδα συνάδερφο, που στέλνει μαιλ την Τετάρτη το πρωί στη δουλεία, πάμε να δούμε το απόγευμα την ταινία 500 days of Summer? Ψάχνω στο νετ για πληροφορίες, και το πρωτο που βρίσκω είναι οτι πρόκειται για Romance comedy!!!!
μπλιαχ, δηλαδή, μη-νορμαλ καταστάσεις καμια σχέση με πραγματικότητα και φάση: με αγαπάς? ναι σε αγαπώ.
Δεν αντέχεται δηλαδή τόσο σιρόπι.
Αλλά μετά είδα το trailer στο youtube και εμαθα 2 σημαντικά πράγματα, η ταινια έπαιξε στο Sundance 2009, δηλαδή μιλάμε για ανεξαρτητή αμερικανιά, που θα είναι κάπως weird. Επιπλεόν ξεκινάει το trailer, με το κορίτσι να λέει στο αγόρι, I love the Smiths... what the fuck, something is too good to be true.
Διαβάζω και την κριτική στο mftm.gr, και πείθομαι οτι η ταινία αξίζει.
λοιπόν η ταινία αξίζει, δεν εχει σχεση με τα χαζοχαρούμενα κομεντύ, άλλωστε δεν είναι love story.
Το τέλος είναι απίστευτο, και αρκετά λογικό και αληθινό, άλλωστε after Summer comes Autumn...
Τηω Δευτερα εχουμε αργία ατην Αυστρία, οπότε το επόμενο διήμερο εξαφανίζομαι στην Ιταλία.
