Μετα απο πολυ καιρο, παλι εδω πισω στο παρατημενο και ορφανο μπλοκακι μου! Η αληθεια ειναι οτι δεν ειχα και σημαντικα πραγματα να πω. Η ζωη εδω ειναι ρουτινα για μενα as usual. Ενταξει να πας μια στο βουνο να πας και δευτερη φορα για ορειβασια και περπατημα ,αλλα να το κανεις συνεχεια στο ιδιο μερος απλα δεν το μπορω, με κουραζει! Υπαρχει βουνο εδω περα που το ανεβαινω και το κατεβαινω με το ποδηλατο με κλειστα τα ματια!

Η αλλη αληθεια ειναι οτι εχω κολλησει με το twitter, το οποιο παρεπιπτοντως το θεωρω πολυ καλυτερο του facebook με διαφορα! το να ζεις την επιθεση των anonymous και να μην κοιμαμαι ενα ολοκληρο βραδυ γι αυτο, ή να διαβαζω απο πρωτο χερι το τι συμβαινει στην Egypt ειναι κατι που πραγματικα κανενα αλλο μεσο δεν προσφερει. Και ναι εχουμε την αμεση δημοσιογραφια των πολιτων με τα καλα του και τα αρνητικα του διαβαζεις πολλα τρελα. και φυσικα ο καθενας αναφερει τι θα φαει ή τι εκανε χθες βραδυ. ολα μεσα στο παιχνιδι ειναι!

Anyway, ας γυρισουμε λιγο στα πιο προσωπικα.Το 2011 εχει μπει υπερβολικα νωχελικα, εχω χασει την ορεξη μου και αυτο δεν ειναι καλο, ελπιζω να βρω το προσανατολισμο μου και να λειτουργησω παλι, αλλα ειδομεν προς το παρον μου την σπανε ολα και ολοι. Σε meeting την προηγουμενη Δευτερα ακουσα τα κερατιατικα μου γιατι χρησιμοποιησα καποιους παραμετρους που δεν επρεπε, συμφωνα με το μανατζερ μου. Μετα απο 1 ωρα με πηρε τηλε να μου πει οτι ολα ητανε οκ, και αυνεχιζουμε οπωε ειχα φτιαξει το μοντελο, χωρις να μου πει οτι εκανε λαθος ή δεν καταλαβε καλα.

Ποτε αυτος ο ανθρωπος δεν παραδεχεται το λαθος του, και με κουραζει υπερβολικα. Τα προτζεκτς πανε οκ, το γραψιμο ομως οχι και τοσο πολυ το βαριεμαι αφορητα!

Την προηγουμενη Παρασκευη ειδα μια ταινια που απλα με αφησε αφωνο.Η ταινια ειναι το Blue Valantine και επαθα την πλακα μου. Ειχα να νιωσω ετσι για ταινια απο το Sideways και ηθελα να κατσω να δω και την επομενη προβολη αλλα ας οψεται που εδω δεν το επιτρεπουνε!

Χωρις να εχεις διαβασει κριτικες ή αποψεις για την ταινια, μονο βλεποντας το τρειλερ σε προδιαθετει για κατι το διαφορετικο. Στην ουσια το τρειλερ ειναι ενα τραγουδι που ο ηρωας τραγουδαει στην ηρωιδα παραφωνα με φλασμπακ εικονες που βλεποντας την ταινια καταλαβαινεις οτι παιζουνε πολυ σημαντικο ρολο.




η ταινια διηγειται την κλασσικη ιστορια, αγορι συνανταει κοριτσι. Κοριτσι και αγορι ερωτευονται αν και διαφερουνε αρκετα. Τωρα μια υπενθυμιση, αν σε ενδιαφερουνε οι 3D ταινιες με πολυ ξυλο και πιστολιδι, απλα σταματα το διαβασμα, δεν σε ενδιαφερει αυτη η ταινια.

Γιατι η συγκεκριμενη ταινια ειναι νομιζω σινεμας, ειναι μια ρεαλιστικη απεικονιση μιας μεσοαστικης αμερικανικης οικογενειας με ενα τροπο αρκετα Κασσαβετικο. Δεν υπαρχει καλος ή κακος, απο την δικια τους οπτικη γωνια ειναι και καλοι και κακοι ηρωες. Η καμερα παιζει και συνεχεια ειναι σε κινηση για να πετυχει to tension των 2 πρωταγωνιστων. Το δε τελος λυτρωτικο ισως για εναν απο τους 2 ενω για τον αλλο ισως και να ειναι το τελος. Η επιλογη των ηθοποιων ητανε πολυ ευστοχη. Η Μισελ Ουιλιαμς νομιζω αξιζει που εχει προταθει για γυναικειο οσκαρ. Η Μισελ ειναι απιστευτα ομορφη και θηλυκη, και της ταιριαζει ο ρολος κουμπι. Ητανε η συντροφος και η μητερα του παιδιου του Χεθ Λεντζερ που αυτοκτονησε. Γι αυτο και η ταινια γυριστηκε περσι, ενω στην πραγματικοτητα ητανε να γυριστει το 2007. Φαντασου ρε μαν, ποσα ρισπεκτ θελουνε οι δημιουργοι της ταινιας μονο γι αυτο το λογο!
Αλλα και ο ρολος του Γκοσλινγκ ητανε εκλπληκτικος, του ταιριαξε γαντι. Νομιζω οτι ο ιδιος εχει πεξει και στη ταινια the notebook του γιου του Κασαβετη, ενα google θα ητανε ευπτροσδεκτο τωρα.
Παντως η ταινια περνει 5 αστερια, η καλυτερη ταινια που ειδα τελευταια, και σιγουρα μια απο τις ταινιες που αξιζει να εχεις στη συλλογη σου. Το κομματι που ακουγεται στο τρειλερ ειναι το, You always hurt the one you love, ενα κομματι του 60 απο τον Clarence Henry




Τι ποιο τελειο κομματι για την ημερα του Αγιου Βαλεντινου. ή οπως λεει και ο Chet, My funny Valentine.




Αλλα ο Chety ειναι κατι το μαγικο, και ισως ενας απο τους καλυτερους μουσικους ever.