ταλαντεύτηκα πολύ για το αν πρέπει να γράψω αυτό το post.

Τη περασμένη βδομάδα έμαθα οτι..η Ψ (ας πούμε) παντρέυτηκε, όπου η Ψ ήταν ίσως η μόνη ελληνίδα που την θεωρούσα σίγουρη, το είχα δεδομένο οτι με γούσταρε κλπ κλπ. Τι στο διάολο με έπερνε τηλέφωνο για να βγούμε ραντεβού και έστελνε μηνύματα, χμ οχι απο αυτά μεταξύ φίλων, θα έλεγα. Η Ψ ήταν κατά τα άλλα ενα πολύ όμορφο και αξιόλογο κορίτσι, ένα κόσμημα. Πολύ κλασάτη, ήξερε να ντυθεί και να φερθεί, άσε που ήταν και ώριμη. Αλλά...

..αλλα ηταν η εποχή που τελείωνα τη σχολή μου στη Θεσσαλονίκη, ετοιμαζόμουνα για το στρατό και στο μυαλό μου είχα το μεταπτυχιακό. Επιπλέον ήμουν στην κυριολεξία ένας μπατίρης, χωρίς αμάξι χωρίς τίποτα... μπακουροκατάσταση δηλαδή, αστα να πάνε στο διάολο.

Η Ψ το αντίθετο από έμενα, με πολλή καλη δουλειά με προοπτικές για καρίερα, που την έχει πλέον, με ένα πολύ καλό μισθό και με αμάξι. Δηλάδη το ακριβώς αντίθετο από εμένα. Κωλοκατάσταση...εννοείτε οτι στο στραβό μου το μυαλό όλα αυτά έγιναν ένας μύλος με αποτέλεσμα να πάρω την λάθος απόφαση.

Δεν ξέρω αν αυτό είχε να κάνει με το οτι τι θεωρούσα δικία μου, ή με έπιασε ο σκατο-αντρικός μου εγωισμός οτι εγώ δεν έχω μια και θα με κυκλοφορεί εκείνη κλπ κλπ κλπ. Το θέμα ήταν οτι τα σκάτωσα.

Ο ΜΑΛΑΚΑΣ κατάφερα μέχρι και να την στήσω και να προτιμήσω να πάω στην ΑΕΚ παρά σε ένα ραντεβού που είχαμε κανονίσει. Πωπω τα σκέφτομαι όλα αυτά και τρελαίνομαι, πραγματικά είναι απίστευτο.

Έτσι όταν μου το είπε η μήτερα μου στο τηλέφωνο με έπιασα κάτιτις δεν ξέρω αντέδρασα λίγο περίεργα, η μητέρα μου απίστευτη, περίμενε την αντίδραση μου-εννοείτε οτι ήμουν άψογος.

Δεν ξέρω πως θα ήταν η κατάσταση όταν, αν, ίσως, δεν έχει πια σημασία καμία . Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και δεν μπορώ να ζω με το παρελθόν. Και εννοείτε δεν θέλω να την πάρω τηλέφωνο, τι να της πώ, πως να της ευχηθώ?

Απλά εύχομαι πραγματικά μέσα από την καρδία μου να είναι ευτυχισμένη να ευτυχίσει και να κάνει μια όμορφη οικογένεια.