Έκλεισα αισίως 1 χρόνο συνεχόμενα στην δουλεία μου εδώ στα κρύα και βροχερά βουνά της Αυστρίας.

Σε γενικές γραμμές είναι οκ έμαθα πολλά πράγματα για τη δουλεία μου, γνώρισα πολύ κόσμο, δεν μπορώ να πω οτι έκανα φιλίες εδώ, εκτός από ένα φίλο τον Αλεξ που μένει και δουλεύει πλέον στη Ζυρίχη,lucky guy!!!.

Παρεπιπτόντως κανένας δεν το θυμήθηκε...με έχουν ξεχάσει όλοι, ακόμα και η μάνα μου!!! Ήμαρτον σε λίγο κανείς δεν θα σηκώνω ούτε το τηλέφωνο, μα η ίδια η μάνα μου!!!--> εντάξει δεν έγινε και τίποτα ιδιαίτερο απλά μου αρέσει να είμαι γκρινιάρης.

Anyway για να γιορτάσω τον 1 χρόνο εκτός τα παραδοσιακά γλυκά στη δουλεία κλπ κλπ και το δείπνο στο ελληνικό εστιατόριο, την άλλη βδομάδα μια και δεν μπορούν κάποιοι αυτήν, ήθελα να κάνω κάτι μόνος μου, να το γιορτάσω εγώ με τον ευατό μου.

Πως αποφάσισα να το γιορτάσω? Ανοίγοντας ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και βλέποντας την ταινία Blade Runner...τώρα γιατί αποφάσισα να δω αυτή τη ταινία...είναι ένα μυστήριο ίσως ο φίλος και τρελογιατρός Γιώργος μπορεί να δώσει μια εξήγηση ( μόνο μην αρχίσει πάλι με τα της παιδικής μου ηλικίας κλπ κλπ). Η ταινία ακόμα βλέπεται ευχάριστα ειδικά από ένα cine maniac, like me!Αν και φαίνεται ποια πόσο παλαιομοδίτικη είναι στα γραφικά και ηλεκτρονικά της, ο Scott έκανε απίστευτη δουλεία ο ρυθμός της ταινίας το περιβάλλον της, ο θάνατος, ο φόβος, το άγνωστο, η μουσική του Βαγγέλη.

Good choice.

PS: Γιώργο επείδή θα αναρωτίεσαι γιατί δεν είδα το Sideways...η απάντηση είναι απλή γιατί την έχω δεί τόσες φορές που πλέον ξερω τους διάλογους από έξω.