To Σαββατοκύριακο που περασε πήγα στην Λουμπλιάνα, στη Σλοβενία. Σαν πόλη είναι πολύ μικρή και μέσα σε 5 ώρες μπορείς να την γυρίσεις όλη. Αλλά το βράδυ, είναι πολύ όμορφο με πολλά μέρη να πας, τουλάχιστον σε σχέση με το χωρίο στο οποιό ζω, το Villach.

Και οι γυναίκες, πανέμορφες, πραγματικά όμορφα και τρελά κορίτσια. Στο hostel γνώρισα και μια πραγματικά όμορφη γυναίκα από τη Βραζιλία, την Emanuele, ένα απίστευτο και γλυκό κορίτσι, άλλον γυναίκα με τα όλα της,θα έλεγα, ο τύπος της γυναίκας που με τρελαίνει. Στη αρχή όταν την πλησίασα, ήταν πολύ κουμπωμένη και μετά με την συζήτηση, τα ξέχασε όλα, γύρισε προς το μέρος μου και άρχισε να μιλάει να μιλάει να μιλάει, απίστευτη γλυκιά... Δυστυχώς είχα 5 Βησιγότθους που με τρελάνανε να φύγουμε και να πάμε στην πόλη. Εδώ έχω ένα άγγελο μπροστά μου και αυτοί έχουν πέσει πάνω μου και μου τα έχουν σπάσει...πόσο μαλάκες αυτοί οι Ευρωπαίοι, τέλος πάντων η Emanuele κάνει το γύρο της Ευρώπης για 2 μήνες...και δυστυχώς την έχασα.Κρίμα πολύ κρίμα...

Και τι έγινε τελικά, αυτή η συνάντηση απλά έγινε μια καταγραφή σε αυτό το blog και είμαι σίγουρος ότι από την πλευρά της απλά ήμουν ένα 5λέπτο από τα πολλά που έχει με άντρες αυτή η πανέμορφη Βραζιλιανά...Καστανά μαλλιά, γλυκό πρόσω, πράσινα μάτια και πανέμορφο ψηλό κορμί...


Προς τιμήν της Emanuele λοιπόν.